بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها

بنام خداى رحمان و رحيم‌؛ سوگند به خورشيد و گسترش نور آن.

وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها

سوگند به ماه وقتى كه دنبال خورشيد مى‌رود.

وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها

و به روز سوگند وقتى كه همه جا را روشن مى‌سازد.

وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها

و به شب سوگند وقتى كه روى روز را مى‌پوشاند.

وَ السَّماءِ وَ ما بَناها

و سوگند به آسمان و كسى كه آن را بنا كرده.

وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها

و سوگند به زمين و آنكه آن را بگسترد.

وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها

و سوگند به جان آدمى و آن كس كه آن را با چنان نظام كامل بيافريد.

فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها

و در اثر داشتن چنان نظامى خير و شر آن را به آن الهام كرد.

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها

(سوگند به اين آيات) كه هر كس جان خود را از گناه پاك سازد رستگار مى‌شود.

وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها

و هر كس آلوده‌اش سازد زيانكار خواهد گشت.

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها

طايفه ثمود از غرور و سركشى دعوت پيامبر خود صالح را تكذيب كردند.

إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها

هنگامى كه شقى‌ترين آنها برانگيخته شد.

فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها

و رسول خدا (صالح) گفت: اين ناقه آيت خداست از خدا بترسيد و آن را سيراب كنيد.

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها

آن قوم رسول را تكذيب و ناقه را پى كردند. خدا هم آنان را به كيفر ظلم و گناهشان هلاك ساخت و شهرشان را با خاك يكسان نمود.

وَ لا يَخافُ عُقْباها

و از عاقبت هلاكتشان پروايى نكرد.